• SSL 1.0: Asla halka açık yayınlanmadı.
• SSL 2.0: 1995'te yayınlandı, ancak çok sayıda güvenlik açığı barındırıyordu ve hızla yerini SSL 3.0'a bıraktı.
• SSL 3.0: 1996'da yayınlandı, 2014'teki POODLE saldırısı ile ciddi şekilde zayıflığı ortaya çıktı ve artık kullanımı önerilmiyor.
• TLS 1.0: 1999'da yayınlandı, SSL 3.0'ın bir evrimiydi ve güvenlik geliştirmeleri içeriyordu.
• TLS 1.1: 2006'da yayınlandı, bazı bilinen saldırılara karşı koruma ekledi.
• TLS 1.2: 2008'de yayınlandı, daha modern şifreleme algoritmaları ve karma işlevleri (SHA-256 gibi) destekleyerek önemli bir güvenlik sıçraması yaptı. Günümüzde hala yaygın olarak kullanılmaktadır.
• TLS 1.3: 2018'de yayınlandı, protokolü önemli ölçüde basitleştirdi, eski ve zayıf algoritmaları kaldırdı ve el sıkışma sürecini (handshake) hızlandırdı. En güvenli ve önerilen sürümdür.

• 1. ClientHello: İstemci, sunucuya bir "ClientHello" mesajı gönderir. Bu mesaj, desteklediği TLS/SSL sürümlerini, şifreleme takımlarını (cipher suites), rastgele bir sayı ve isteğe bağlı uzantıları içerir.
• 2. ServerHello: Sunucu, istemcinin tekliflerini değerlendirir ve desteklediği en yüksek TLS/SSL sürümünü, istemcinin desteklediği şifreleme takımlarından birini ve kendi rastgele sayısını içeren bir "ServerHello" mesajı ile yanıt verir.
• 3. Certificate: Sunucu, dijital sertifikasını (genellikle X.509 formatında) istemciye gönderir. Bu sertifika, sunucunun kimliğini doğrulamak için kullanılır ve bir Sertifika Otoritesi (CA) tarafından imzalanmıştır. İstemci, bu sertifikayı doğrular.
• 4. ServerKeyExchange (Opsiyonel): Belirli anahtar değişim yöntemlerinde (örneğin Diffie-Hellman), sunucu bu adımda anahtar değişimi için gerekli parametreleri gönderir.
• 5. CertificateRequest (Opsiyonel): Sunucu, istemcinin kimliğini doğrulamak isterse, bu adımda bir sertifika isteği gönderebilir.
• 6. ServerHelloDone: Sunucu, kendi el sıkışma mesajlarının sonuna geldiğini belirtir.
• 7. ClientKeyExchange: İstemci, sunucunun sertifikasını doğruladıktan sonra, oturum anahtarı oluşturmak için kullanılan şifrelenmiş bir "pre-master secret" anahtarını gönderir. Bu anahtar, sunucunun genel anahtarı ile şifrelenir.
• 8. CertificateVerify (Opsiyonel): İstemci kendi sertifikasını gönderdiyse, bu adımda sertifikasının geçerliliğini ispatlamak için bir dijital imza gönderir.
• 9. ChangeCipherSpec: Hem istemci hem de sunucu, bu mesajı göndererek bundan sonraki tüm iletişimin üzerinde anlaşılan şifreleme takımı ve oturum anahtarları kullanılarak şifreleneceğini bildirir.
• 10. Finished: Her iki taraf da "Finished" mesajlarını göndererek el sıkışma sürecinin başarıyla tamamlandığını ve şifrelenmiş iletişimin başlayabileceğini doğrular. Bu mesajlar, önceki tüm el sıkışma mesajlarının özetini içerir ve veri bütünlüğünü sağlamak için şifrelenir.

• Asimetrik Şifreleme (Public Key Cryptography): El sıkışma sürecinde anahtar değişimi ve kimlik doğrulama için kullanılır. Örnekler: RSA, Diffie-Hellman (DH), Elliptic Curve Diffie-Hellman (ECDH). Özellikle RSA, dijital sertifikaların imzalanmasında ve anahtar değişiminde yaygın olarak kullanılır.
• Simetrik Şifreleme (Symmetric Key Cryptography): Bağlantı kurulduktan sonra veri akışını şifrelemek için kullanılır. Daha hızlıdır. Örnekler: AES (Advanced Encryption Standard), 3DES (Triple Data Encryption Standard), ChaCha20. TLS 1.3, yalnızca güçlü ve modern simetrik algoritmaları destekler.
• Karma Fonksiyonları (Hash Functions): Veri bütünlüğünü sağlamak için kullanılır. Verinin değiştirilip değiştirilmediğini kontrol etmek için bir özeti (hash) oluşturulur. Örnekler: SHA-256, SHA-384.

• Heartbleed (2014): OpenSSL kütüphanesindeki bir hata, sunucunun belleğinden rastgele veri okunmasına olanak tanıdı. Bu, özel anahtarların, kullanıcı adlarının ve parolaların çalınmasına yol açtı.
• POODLE (2014): SSL 3.0 protokolündeki bir dolgu (padding) zafiyeti. Saldırganların şifrelenmiş verileri çözmesine olanak tanıdı ve bu durum SSL 3.0'ın tamamen terk edilmesine neden oldu.
• BEAST (Browser Exploit Against SSL/TLS) (2011): TLS 1.0 ve eski SSL sürümlerindeki CBC (Cipher Block Chaining) modundaki bir zafiyet. Saldırganların oturum çerezlerini ele geçirmesine izin verdi.
• CRIME (Compression Ratio Info-leak Made Easy) (2012): TLS sıkıştırmasındaki bir zafiyet. Çerezler gibi hassas bilgilerin şifreli trafikten tahmin edilmesine yol açtı.
• FREAK (Factoring RSA Export Keys) (2015): Bazı istemci yazılımlarının zayıf "export-grade" RSA anahtarları kullanmaya zorlanabilmesiyle ilgili bir zafiyet.
• Logjam (2015): Güçlü sunucuların dahi Diffie-Hellman anahtar değişiminde zayıf (512-bit) parametreleri kabul etmeye zorlanabilmesiyle ilgili bir zafiyet.
• DROWN (Decrypting RSA with Obsolete and Weakened eNcryption) (2016): Aynı sunucunun hem modern TLS hem de eski SSLv2 protokolünü desteklemesi durumunda ortaya çıkan bir çapraz protokol saldırısı.

• TLS 1.2 ve TLS 1.3 Kullanın: Kesinlikle eski SSL/TLS sürümlerini (SSLv2, SSLv3, TLS 1.0, TLS 1.1) devre dışı bırakın. TLS 1.2 veya tercihen TLS 1.3 kullanın.
• Güçlü Şifreleme Takımları Kullanın: Yalnızca Forward Secrecy (ileri gizlilik) sağlayan ve modern, güvenli simetrik şifreleme algoritmaları (AES-256 GCM gibi) kullanan şifreleme takımlarını tercih edin.
• Sertifika Zincirinizi Doğru Yapılandırın: Sertifikanızın doğru bir şekilde kurulduğundan ve tüm orta düzey (intermediate) sertifikaların dahil edildiğinden emin olun.
• HSTS (HTTP Strict Transport Security) Uygulayın: Bu güvenlik başlığı, tarayıcılara sitenize her zaman HTTPS üzerinden bağlanmalarını emreder, bu da pasif protokol düşürme saldırılarını önler.
• Sertifika Sabitleme (Certificate Pinning) Düşünün: Özellikle mobil uygulamalar gibi belirli senaryolarda, uygulamanın yalnızca belirli bir sertifika veya sertifika otoritesine güvenmesini sağlamak ek bir güvenlik katmanı sunar.
• Güncel Kalın: İşletim sistemlerinizi, sunucu yazılımlarınızı (Apache, Nginx, IIS) ve SSL/TLS kütüphanelerinizi (OpenSSL gibi) düzenli olarak güncelleyin.
• Düzenli Denetimler Yapın: SSL Labs gibi araçlarla sunucu yapılandırmanızı düzenli olarak test edin ve A+ notu hedefleyin.

# Apache SSL/TLS Yapılandırma Örneği (Konseptsel)
<VirtualHost *:443>
    ServerName yourdomain.com
    DocumentRoot /var/www/html

    SSLEngine on
    SSLCertificateFile /etc/letsencrypt/live/yourdomain.com/fullchain.pem
    SSLCertificateKeyFile /etc/letsencrypt/live/yourdomain.com/privkey.pem

    # Sadece TLS 1.2 ve TLS 1.3'ü etkinleştir
    SSLProtocol All -SSLv2 -SSLv3 -TLSv1 -TLSv1.1
    
    # Güçlü şifreleme takımları
    SSLCipherSuite EECDH+AESGCM:EDH+AESGCM:AES256+EECDH:AES256+EDH
    SSLHonorCipherOrder on

    # HTTP Strict Transport Security (HSTS)
    Header always set Strict-Transport-Security "max-age=31536000; includeSubDomains"

</VirtualHost>

# Nginx SSL/TLS Yapılandırma Örneği (Konseptsel)
server {
    listen 443 ssl;
    server_name yourdomain.com;

    ssl_certificate /etc/letsencrypt/live/yourdomain.com/fullchain.pem;
    ssl_certificate_key /etc/letsencrypt/live/yourdomain.com/privkey.pem;

    # Sadece TLS 1.2 ve TLS 1.3'ü etkinleştir
    ssl_protocols TLSv1.2 TLSv1.3;
    
    # Güçlü şifreleme takımları
    ssl_ciphers 'EECDH+AESGCM:EDH+AESGCM:AES256+EECDH:AES256+EDH';
    ssl_prefer_server_ciphers on;

    # HTTP Strict Transport Security (HSTS)
    add_header Strict-Transport-Security "max-age=31536000; includeSubDomains" always;
}

"QUIC, TLS'nin TCP üzerindeki bir katman olmasının aksine, UDP üzerinde bir taşıma protokolüdür ve güvenliği doğrudan bünyesinde barındırır. Bu mimari, daha az gecikme ve daha iyi performans potansiyeli sunar."

Genişletmek için tıkla ...