Giriş: Backend Mimarisi Nedir ve Neden Önemlidir?
Günümüzdeki dijital dünyada, kullandığımız her uygulama ve web sitesi, görünenin ötesinde bir yapıya sahiptir. Kullanıcıların doğrudan etkileşimde bulunduğu arayüze "ön yüz" (frontend) denirken, bu arayüzün arkasında tüm veri işleme, depolama, sunucu mantığı ve güvenlik gibi kritik görevleri yerine getiren kısım "arka yüz" (backend) olarak adlandırılır. Backend mimarisi, bir uygulamanın beynidir; veri tabanlarıyla iletişim kurar, iş mantığını yürütür, API'ler aracılığıyla ön yüze veri sağlar ve genel sistemin istikrarını, performansını ve ölçeklenebilirliğini sağlar. Bu giriş, backend mimarisinin temel prensiplerini, farklı yaklaşımları ve başarılı bir backend sistemini inşa etmek için göz önünde bulundurulması gereken kilit unsurları detaylı bir şekilde ele alacaktır.
Backend mimarisi sadece kod yazmaktan ibaret değildir; aynı zamanda sistemin nasıl çalıştığını, bileşenlerin birbirleriyle nasıl etkileşime girdiğini ve gelecekteki ihtiyaçlara nasıl adapte olabileceğini tasarlamak demektir. İyi tasarlanmış bir backend mimarisi, uygulamanın performansını artırır, güvenliğini sağlar, bakımını kolaylaştırır ve ölçeklenebilirliğini temin eder. Bu, özellikle trafik arttığında, yeni özellikler eklendiğinde veya sistemin genel yükü değiştiğinde kritik hale gelir.
Backend Mimarisi Temel Bileşenleri:
Bir backend sistemi genellikle birden fazla bileşenin bir araya gelmesiyle oluşur. Bu bileşenler, uygulamanın ihtiyaçlarına göre farklılık gösterebilir ancak genel olarak şunları içerir:
Farklı Backend Mimari Yaklaşımları:
Backend mimarileri, uygulamanın boyutu, karmaşıklığı, ölçeklenebilirlik gereksinimleri ve geliştirme ekibinin yapısına göre farklılık gösterebilir.
1. Monolitik Mimari:
Monolitik mimaride, bir uygulamanın tüm bileşenleri (UI, iş mantığı, veri erişim katmanı) tek bir kod tabanında ve tek bir dağıtım biriminde bir araya getirilir. Geleneksel olarak birçok uygulama bu yaklaşımla inşa edilmiştir.
Avantajları:
2. Mikroservis Mimarisi:
Mikroservis mimarisinde, bir uygulama bağımsız, küçük ve kendi sorumlulukları olan servisler bütünü olarak tasarlanır. Her servis kendi veri tabanına sahip olabilir, kendi teknolojisiyle yazılabilir ve bağımsız olarak dağıtılabilir.
Avantajları:
3. Sunucusuz (Serverless) Mimari:
Sunucusuz mimari, geliştiricilerin sunucu yönetimiyle uğraşmadan kodlarını olay bazlı (event-driven) bir şekilde çalıştırmasına olanak tanır. Bulut sağlayıcıları (AWS Lambda, Azure Functions, Google Cloud Functions) sunucuları otomatik olarak yönetir ve sadece kod çalıştığı zaman maliyet yansıtılır.
Avantajları:
4. N-Katmanlı (N-Tier) Mimari:
Bu mimari, uygulamayı mantıksal katmanlara (sunum, iş mantığı, veri erişim) ayırır. Her katman kendi içinde bir veya daha fazla fiziksel sunucuda barındırılabilir.
Avantajları:
API Tasarımı ve Uygulama:
API'ler, backend mimarisinin kalbidir. Frontend, mobil uygulamalar veya diğer servisler backend ile API'ler aracılığıyla iletişim kurar.
REST (Representational State Transfer):
Web servisleri için en yaygın mimari stildir. HTTP metotlarını (GET, POST, PUT, DELETE) kullanarak kaynaklar üzerinde işlemler yapar. Durumsuz (stateless) yapısı ve önbelleğe alınabilirlik özellikleriyle bilinir.
GraphQL:
Facebook tarafından geliştirilen bir sorgulama dilidir. İstemcilerin tam olarak neye ihtiyaç duyduklarını belirtmelerine olanak tanır, bu da fazla veya eksik veri getirme sorununu çözer. Tek bir endpoint üzerinden birden fazla kaynak sorgulanabilir.
gRPC:
Google tarafından geliştirilen yüksek performanslı bir RPC (Remote Procedure Call) çerçevesidir. Protokol tamponları (Protocol Buffers) kullanarak daha verimli veri serileştirme ve aktarım sağlar. Mikroservisler arası iletişim için idealdir.
Daha fazla bilgi için:
Wikipedia: Arka Uç Geliştirme
RESTful API Tasarım Kılavuzu
GraphQL Resmi Sitesi
Veri Tabanı Seçimi ve Yönetimi:
Veri tabanı seçimi, backend mimarisinin temel kararlarından biridir. Uygulamanın veri yapısı, ölçeklenebilirlik gereksinimleri ve maliyet gibi faktörler bu seçimi etkiler.
İlişkisel Veri Tabanları (SQL):
Verileri tablolar halinde, önceden tanımlanmış şemalarla saklar. İlişkisel bütünlüğü (ACID özellikleri) garantiler. PostgreSQL, MySQL, SQL Server, Oracle gibi popüler örnekleri vardır. Karmaşık sorgular ve tutarlı veri gerektiren uygulamalar için idealdir.
NoSQL Veri Tabanları:
İlişkisel olmayan veri tabanlarıdır ve farklı veri modellerini desteklerler:
Güvenlik:
Backend güvenliği, uygulamanın kritik bir yönüdür. Olası güvenlik açıklarını önlemek için katmanlı bir yaklaşım benimsenmelidir.
Ölçeklenebilirlik ve Yüksek Erişilebilirlik:
Başarılı bir backend mimarisi, artan yükü kaldırabilecek ve kesintisiz hizmet sunabilecek kapasitede olmalıdır.
Yatay Ölçeklenme (Horizontal Scaling): Sisteme daha fazla sunucu ekleyerek kapasiteyi artırma. Mikroservisler, yük dengeleyiciler ve dağıtık veri tabanları bu yaklaşıma olanak tanır.
Dikey Ölçeklenme (Vertical Scaling): Mevcut sunucunun kaynaklarını (CPU, RAM) artırarak kapasiteyi yükseltme.
Yüksek erişilebilirlik, sistemin arızalara karşı dayanıklı olması ve sürekli çalışır durumda kalması anlamına gelir. Bunun için yedeklilik, felaket kurtarma planları ve otomatik hata durumunda devir (failover) mekanizmaları kullanılır.
Geliştirme ve Dağıtım Süreçleri:
Modern backend geliştirme, otomasyon ve sürekli entegrasyon/sürekli dağıtım (CI/CD) süreçleriyle birlikte ele alınır.
Testler: Birim testleri, entegrasyon testleri ve uçtan uca testler, kod kalitesini ve sistemin doğruluğunu sağlar.
Kapsayıcılaştırma (Containerization): Uygulamaları ve bağımlılıklarını izole edilmiş kapsayıcılarda (Docker) paketleme, bu da geliştirme ve üretim ortamları arasındaki tutarlılığı artırır.
Orkestrasyon (Orchestration): Kapsayıcıların dağıtımını, ölçeklenmesini ve yönetimini otomatikleştirme (Kubernetes).
Sürekli Entegrasyon (CI): Geliştiricilerin kod değişikliklerini sık sık ana kod tabanına birleştirmesi ve otomatik testlerden geçirmesi.
Sürekli Dağıtım (CD): Testlerden geçen kodun otomatik olarak üretim ortamına dağıtılması.
İzleme ve Günlükleme (Monitoring & Logging):
Bir backend sisteminin sağlığını ve performansını anlamak için kapsamlı izleme ve günlükleme hayati öneme sahiptir.
Zorluklar ve Gelecek Trendleri:
Backend mimarisi sürekli gelişen bir alandır ve beraberinde bazı zorlukları getirir:
Gelecekteki trendler arasında daha fazla sunucusuz mimari benimsenmesi, yapay zeka ve makine öğrenimi modellerinin backend'e entegrasyonu, edge computing ile veri işlemeyi kullanıcılara daha yakın hale getirme ve daha akıllı, otomatik ölçeklenen sistemler yer almaktadır. WebAssembly (Wasm) gibi teknolojiler de sunucu tarafında yeni kullanım alanları bulmaktadır.
Martin Fowler'ın Mikroservisler Üzerine Makalesi
Nginx Blog: Mikroservislere Giriş
Sonuç:
Backend mimarisi, herhangi bir dijital ürünün görünmez ancak hayati temelidir. Doğru mimariyi seçmek ve uygulamak, uygulamanın uzun vadeli başarısı, performansı, güvenliği ve bakım kolaylığı için kritik öneme sahiptir. Monolitik, mikroservis veya sunucusuz gibi farklı yaklaşımların kendine özgü avantajları ve dezavantajları vardır ve seçim, projenin özgül ihtiyaçlarına göre yapılmalıdır. Sürekli değişen teknoloji dünyasında, backend geliştiricilerinin yeni araçları, mimari kalıpları ve en iyi uygulamaları takip etmesi, sağlam ve ölçeklenebilir sistemler inşa etmek için elzemdir. Bu rehber, backend mimarisinin karmaşık dünyasına sağlam bir başlangıç noktası sunmayı amaçlamaktadır.
Günümüzdeki dijital dünyada, kullandığımız her uygulama ve web sitesi, görünenin ötesinde bir yapıya sahiptir. Kullanıcıların doğrudan etkileşimde bulunduğu arayüze "ön yüz" (frontend) denirken, bu arayüzün arkasında tüm veri işleme, depolama, sunucu mantığı ve güvenlik gibi kritik görevleri yerine getiren kısım "arka yüz" (backend) olarak adlandırılır. Backend mimarisi, bir uygulamanın beynidir; veri tabanlarıyla iletişim kurar, iş mantığını yürütür, API'ler aracılığıyla ön yüze veri sağlar ve genel sistemin istikrarını, performansını ve ölçeklenebilirliğini sağlar. Bu giriş, backend mimarisinin temel prensiplerini, farklı yaklaşımları ve başarılı bir backend sistemini inşa etmek için göz önünde bulundurulması gereken kilit unsurları detaylı bir şekilde ele alacaktır.
Backend mimarisi sadece kod yazmaktan ibaret değildir; aynı zamanda sistemin nasıl çalıştığını, bileşenlerin birbirleriyle nasıl etkileşime girdiğini ve gelecekteki ihtiyaçlara nasıl adapte olabileceğini tasarlamak demektir. İyi tasarlanmış bir backend mimarisi, uygulamanın performansını artırır, güvenliğini sağlar, bakımını kolaylaştırır ve ölçeklenebilirliğini temin eder. Bu, özellikle trafik arttığında, yeni özellikler eklendiğinde veya sistemin genel yükü değiştiğinde kritik hale gelir.
“Backend, bir uygulamanın görünen yüzünün ardındaki tüm gizli kahramanları barındıran kompleks bir evrendir.”
Backend Mimarisi Temel Bileşenleri:
Bir backend sistemi genellikle birden fazla bileşenin bir araya gelmesiyle oluşur. Bu bileşenler, uygulamanın ihtiyaçlarına göre farklılık gösterebilir ancak genel olarak şunları içerir:
- Sunucular: Uygulama kodunu çalıştıran ve isteklere yanıt veren fiziksel veya sanal makinelerdir. Web sunucuları (Nginx, Apache) HTTP isteklerini işlerken, uygulama sunucuları (Node.js, Django, Spring Boot) iş mantığını yürütür.
- Veri Tabanları: Uygulamanın verilerini depoladığı yerlerdir. İlişkisel (PostgreSQL, MySQL, SQL Server) veya NoSQL (MongoDB, Redis, Cassandra) olabilirler.
- API'ler (Uygulama Programlama Arayüzleri): Frontend ile backend arasındaki iletişimi sağlayan kurallar ve protokollerdir. En yaygın olanları REST, GraphQL ve gRPC'dir.
- Önbellek Sistemleri (Cache): Sık erişilen verileri hızlı bir şekilde sunarak veri tabanı yükünü azaltan sistemlerdir (Redis, Memcached).
- Mesaj Kuyrukları (Message Queues): Asenkron iletişimi ve görev yönetimini sağlayan sistemlerdir (RabbitMQ, Kafka).
- Yük Dengeleyiciler (Load Balancers): Gelen istekleri birden fazla sunucuya dağıtarak performansı ve kullanılabilirliği artıran yapılardır.
- Güvenlik Mekanizmaları: Kimlik doğrulama, yetkilendirme, veri şifreleme ve saldırı önleme gibi bileşenler.
Farklı Backend Mimari Yaklaşımları:
Backend mimarileri, uygulamanın boyutu, karmaşıklığı, ölçeklenebilirlik gereksinimleri ve geliştirme ekibinin yapısına göre farklılık gösterebilir.
1. Monolitik Mimari:
Monolitik mimaride, bir uygulamanın tüm bileşenleri (UI, iş mantığı, veri erişim katmanı) tek bir kod tabanında ve tek bir dağıtım biriminde bir araya getirilir. Geleneksel olarak birçok uygulama bu yaklaşımla inşa edilmiştir.
Avantajları:
- Başlangıçta daha hızlı geliştirme.
- Daha basit dağıtım ve yönetim.
- Daha az operasyonel karmaşıklık.
- Kod tabanı büyüdükçe geliştirme ve bakım zorlaşır.
- Küçük bir değişikliğin bile tüm uygulamanın yeniden dağıtılmasını gerektirmesi.
- Tek bir hata noktasının tüm sistemi çökertme potansiyeli.
- Farklı teknolojiler kullanma esnekliğinin olmaması.
- Ölçeklenebilirlik, sadece uygulamanın tamamını ölçeklendirmekle sınırlıdır.
2. Mikroservis Mimarisi:
Mikroservis mimarisinde, bir uygulama bağımsız, küçük ve kendi sorumlulukları olan servisler bütünü olarak tasarlanır. Her servis kendi veri tabanına sahip olabilir, kendi teknolojisiyle yazılabilir ve bağımsız olarak dağıtılabilir.
Avantajları:
- Yüksek ölçeklenebilirlik (her servis bağımsız ölçeklenebilir).
- Daha hızlı ve bağımsız geliştirme/dağıtım döngüleri.
- Teknoloji esnekliği (her servis farklı bir dilde veya framework'te yazılabilir).
- Hata izolasyonu (bir servisteki hata diğerlerini etkilemez).
- Daha kolay bakım ve hata ayıklama.
- Operasyonel karmaşıklık (çok sayıda servisi yönetmek).
- Dağıtık sistemlerin getirdiği zorluklar (veri tutarlılığı, iletişim gecikmeleri).
- Geliştirme süresinin başlangıçta daha uzun olması.
- İzleme ve hata ayıklamanın daha karmaşık olması.
3. Sunucusuz (Serverless) Mimari:
Sunucusuz mimari, geliştiricilerin sunucu yönetimiyle uğraşmadan kodlarını olay bazlı (event-driven) bir şekilde çalıştırmasına olanak tanır. Bulut sağlayıcıları (AWS Lambda, Azure Functions, Google Cloud Functions) sunucuları otomatik olarak yönetir ve sadece kod çalıştığı zaman maliyet yansıtılır.
Avantajları:
- Operasyonel yükün azalması.
- Otomatik ölçeklenme.
- Maliyet etkinliği (kullanım başına ödeme).
- Daha hızlı dağıtım.
- Vendor lock-in riski.
- Soğuk başlangıç (cold start) süreleri.
- Daha kısa çalışma süreleri kısıtlamaları.
- Hata ayıklamanın zorluğu.
4. N-Katmanlı (N-Tier) Mimari:
Bu mimari, uygulamayı mantıksal katmanlara (sunum, iş mantığı, veri erişim) ayırır. Her katman kendi içinde bir veya daha fazla fiziksel sunucuda barındırılabilir.
Avantajları:
- Modülerlik ve daha kolay bakım.
- Güvenlik (katmanlar arası izolasyon).
- Ölçeklenebilirlik (her katman bağımsız ölçeklenebilir).
- Ekstra karmaşıklık.
- Geliştirme süresinin uzaması.
API Tasarımı ve Uygulama:
API'ler, backend mimarisinin kalbidir. Frontend, mobil uygulamalar veya diğer servisler backend ile API'ler aracılığıyla iletişim kurar.
REST (Representational State Transfer):
Web servisleri için en yaygın mimari stildir. HTTP metotlarını (GET, POST, PUT, DELETE) kullanarak kaynaklar üzerinde işlemler yapar. Durumsuz (stateless) yapısı ve önbelleğe alınabilirlik özellikleriyle bilinir.
Kod:
// Örnek bir REST API endpoint'i
GET /api/v1/products
POST /api/v1/products
PUT /api/v1/products/{id}
DELETE /api/v1/products/{id}GraphQL:
Facebook tarafından geliştirilen bir sorgulama dilidir. İstemcilerin tam olarak neye ihtiyaç duyduklarını belirtmelerine olanak tanır, bu da fazla veya eksik veri getirme sorununu çözer. Tek bir endpoint üzerinden birden fazla kaynak sorgulanabilir.
Kod:
// Örnek bir GraphQL sorgusu
query GetProductDetails {
product(id: "123") {
name
price
category {
name
}
}
}gRPC:
Google tarafından geliştirilen yüksek performanslı bir RPC (Remote Procedure Call) çerçevesidir. Protokol tamponları (Protocol Buffers) kullanarak daha verimli veri serileştirme ve aktarım sağlar. Mikroservisler arası iletişim için idealdir.
Daha fazla bilgi için:
Wikipedia: Arka Uç Geliştirme
RESTful API Tasarım Kılavuzu
GraphQL Resmi Sitesi
Veri Tabanı Seçimi ve Yönetimi:
Veri tabanı seçimi, backend mimarisinin temel kararlarından biridir. Uygulamanın veri yapısı, ölçeklenebilirlik gereksinimleri ve maliyet gibi faktörler bu seçimi etkiler.
İlişkisel Veri Tabanları (SQL):
Verileri tablolar halinde, önceden tanımlanmış şemalarla saklar. İlişkisel bütünlüğü (ACID özellikleri) garantiler. PostgreSQL, MySQL, SQL Server, Oracle gibi popüler örnekleri vardır. Karmaşık sorgular ve tutarlı veri gerektiren uygulamalar için idealdir.
NoSQL Veri Tabanları:
İlişkisel olmayan veri tabanlarıdır ve farklı veri modellerini desteklerler:
- Doküman Tabanlı: JSON veya BSON formatında dokümanları saklar (MongoDB, Couchbase). Esnek şemalar ve hızlı geliştirme için uygundur.
- Anahtar-Değer Tabanlı: Verileri basit anahtar-değer çiftleri olarak saklar (Redis, DynamoDB). Çok hızlı okuma/yazma işlemleri için idealdir.
- Sütun Tabanlı: Verileri sütun aileleri halinde saklar (Cassandra, HBase). Büyük veri ve dağıtık sistemler için kullanılır.
- Graf Tabanlı: İlişkisel verileri düğümler ve kenarlar (ilişkiler) olarak saklar (Neo4j, ArangoDB). Karmaşık ilişkileri sorgulamak için mükemmeldir.
Güvenlik:
Backend güvenliği, uygulamanın kritik bir yönüdür. Olası güvenlik açıklarını önlemek için katmanlı bir yaklaşım benimsenmelidir.
- Kimlik Doğrulama (Authentication): Kullanıcının kimliğini doğrular (OAuth, JWT, oturum tabanlı).
- Yetkilendirme (Authorization): Doğrulanmış kullanıcının hangi kaynaklara erişebileceğini belirler.
- Veri Şifreleme: Hassas verilerin hem depoda (at rest) hem de aktarım sırasında (in transit) şifrelenmesi (HTTPS, TLS).
- Giriş Doğrulama (Input Validation): SQL Injection, XSS gibi saldırıları önlemek için kullanıcı girdilerinin titizlikle doğrulanması.
- Rate Limiting: API'lere gelen istek sayısını sınırlayarak DDoS saldırılarını ve kötüye kullanımı engelleme.
“Güvenlik, bir uygulamanın temel taşıdır; ihmal edildiğinde tüm bina çökebilir.”
Ölçeklenebilirlik ve Yüksek Erişilebilirlik:
Başarılı bir backend mimarisi, artan yükü kaldırabilecek ve kesintisiz hizmet sunabilecek kapasitede olmalıdır.
Yatay Ölçeklenme (Horizontal Scaling): Sisteme daha fazla sunucu ekleyerek kapasiteyi artırma. Mikroservisler, yük dengeleyiciler ve dağıtık veri tabanları bu yaklaşıma olanak tanır.
Dikey Ölçeklenme (Vertical Scaling): Mevcut sunucunun kaynaklarını (CPU, RAM) artırarak kapasiteyi yükseltme.
Yüksek erişilebilirlik, sistemin arızalara karşı dayanıklı olması ve sürekli çalışır durumda kalması anlamına gelir. Bunun için yedeklilik, felaket kurtarma planları ve otomatik hata durumunda devir (failover) mekanizmaları kullanılır.
Geliştirme ve Dağıtım Süreçleri:
Modern backend geliştirme, otomasyon ve sürekli entegrasyon/sürekli dağıtım (CI/CD) süreçleriyle birlikte ele alınır.
Testler: Birim testleri, entegrasyon testleri ve uçtan uca testler, kod kalitesini ve sistemin doğruluğunu sağlar.
Kapsayıcılaştırma (Containerization): Uygulamaları ve bağımlılıklarını izole edilmiş kapsayıcılarda (Docker) paketleme, bu da geliştirme ve üretim ortamları arasındaki tutarlılığı artırır.
Orkestrasyon (Orchestration): Kapsayıcıların dağıtımını, ölçeklenmesini ve yönetimini otomatikleştirme (Kubernetes).
Sürekli Entegrasyon (CI): Geliştiricilerin kod değişikliklerini sık sık ana kod tabanına birleştirmesi ve otomatik testlerden geçirmesi.
Sürekli Dağıtım (CD): Testlerden geçen kodun otomatik olarak üretim ortamına dağıtılması.
İzleme ve Günlükleme (Monitoring & Logging):
Bir backend sisteminin sağlığını ve performansını anlamak için kapsamlı izleme ve günlükleme hayati öneme sahiptir.
- Metrikler: CPU kullanımı, bellek, disk I/O, ağ trafiği, hata oranları, yanıt süreleri gibi verilerin toplanması.
- Günlükler (Logs): Uygulama olayları, hatalar ve hata ayıklama bilgilerini içeren kayıtlar. Merkezi günlükleme sistemleri (ELK Stack, Grafana Loki) bu verilerin toplanmasını ve analizini kolaylaştırır.
- Uyarılar (Alerts): Belirlenen eşik değerler aşıldığında veya kritik hatalar meydana geldiğinde ilgili ekipleri bilgilendiren sistemler.
Zorluklar ve Gelecek Trendleri:
Backend mimarisi sürekli gelişen bir alandır ve beraberinde bazı zorlukları getirir:
- Dağıtık Sistem Karmaşıklığı: Mikroservisler gibi dağıtık mimariler, veri tutarlılığı, hata yönetimi ve izleme konularında ek zorluklar yaratır.
- Performans Optimizasyonu: Büyük ölçekli sistemlerde düşük gecikme süresi ve yüksek verim sağlamak.
- Güvenlik Tehditleri: Sürekli değişen siber tehditlere karşı güncel kalmak.
- Veri Yönetimi: Büyük hacimli verilerin depolanması, işlenmesi ve analizi.
Gelecekteki trendler arasında daha fazla sunucusuz mimari benimsenmesi, yapay zeka ve makine öğrenimi modellerinin backend'e entegrasyonu, edge computing ile veri işlemeyi kullanıcılara daha yakın hale getirme ve daha akıllı, otomatik ölçeklenen sistemler yer almaktadır. WebAssembly (Wasm) gibi teknolojiler de sunucu tarafında yeni kullanım alanları bulmaktadır.
Martin Fowler'ın Mikroservisler Üzerine Makalesi
Nginx Blog: Mikroservislere Giriş
Sonuç:
Backend mimarisi, herhangi bir dijital ürünün görünmez ancak hayati temelidir. Doğru mimariyi seçmek ve uygulamak, uygulamanın uzun vadeli başarısı, performansı, güvenliği ve bakım kolaylığı için kritik öneme sahiptir. Monolitik, mikroservis veya sunucusuz gibi farklı yaklaşımların kendine özgü avantajları ve dezavantajları vardır ve seçim, projenin özgül ihtiyaçlarına göre yapılmalıdır. Sürekli değişen teknoloji dünyasında, backend geliştiricilerinin yeni araçları, mimari kalıpları ve en iyi uygulamaları takip etmesi, sağlam ve ölçeklenebilir sistemler inşa etmek için elzemdir. Bu rehber, backend mimarisinin karmaşık dünyasına sağlam bir başlangıç noktası sunmayı amaçlamaktadır.
